متاسفانه بیشتر نگرانی ها در رابطه ب

متاسفانه بیشتر نگرانی ها در رابطه با آب شهری یا لوله کشی به خاطر وجود احتمالی مواد جانبی آلی فرار هالوژن دار یا «ارگانو هالوژن ها» (OHs) است که هنگام روند گندزدایی یا کلرزنی در اثر واکنش کلر با موادآلی و ناخالصی های موجود در آب به وجود می آیند. مشکل دیگر سختی بیش از حد مجاز آب است که بر اثر وجود برخی از فلزات سنگین که غالبا به علت فرسودگی یا خوردگی در لوله ها و شیرآلات داخل ساختمان ها بروز می کند و ربطی هم به فرآیند تصفیه آب ندارد. از سوی دیگر با توجه به دخیل بودن چاه ها در تامین آب شهری، این امکان وجود دارد که برخی از چاه ها در بعضی مواقع و تحت شرایط خاصی در مجاورت فاضلاب ها، محل دفن زباله ها، دامداری ها، کود ها، مناطق زارعی و... قرار گیرد در این صورت احتمال آلوده شدن منابع آبی با میکروب های بیماری زا یا حتی نیترات وجود دارد. در هر حال کیفیت آب لوله کشی برای مصارف شرب باید به گونه ای باشد که در زمان طولانی یا کوتاه مشکلی در سلامت مصرف کننده ایجاد نکند. بنابراین هر میزان سرمایه گذاری برای ارتقای کیفیت آب لوله کشی شهری و به صفر رساندن ترکیب های آلی فرار هالوژن دار یا دیگر مواد آلاینده در آب شهری با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته، مدبرانه خواهد بود و باعث بهبود و ارتقای سلامت جامعه و در نتیجه صرفه جویی های نجومی در هزینه های دارو و درمان می شود.



آیا همه ما باید در روز ۸ لیوان آب بنوشیم؟

بیشتر مردم با این نسخه عامیانه یعنی نوشیدن ۸ لیوان آب یا ۲ لیترآب در روز برای هر فرد از بزرگ تا کوچک آشنایی دارند و بسیاری هم ممکن است از آن تبعیت کنند. هر چند این توصیه ممکن است به طور میانگین یا آماری برای کل جمعیت یک کشور کم و بیش مصداق داشته باشد، ولی مسلما برای تک تک افراد جامعه درست نیست مثلا در ایالات متحده میزان مصرف آب شرب برای هر فرد در روز به طور میانگین حدود ۲ لیتر است که این آمار باز هم بین زنان و مردان تفاوت دارد به طوری که مصرف غذا های حاوی آب همراه مصرف آب شرب برای مردان بالای ۱۸ سال به طور متوسط، حدود ۷/۳ لیتر در روز و برای زنان بالای ۱۸ سال، حدود ۷/۲ لیتر در روز است. البته گفته می شود این چنین توصیه های نادرست همگانی، احتمالا از سوی برخی از تولیدکنندگان آب معدنی در کشورهای غربی و آمریکایی، صرفا در راستای تبلیغات برای فروش محصولات و سود بیشتر به وجود آمده است و اصلا پایه علمی ندارد و بنابراین بهتر است آن را برای خود یا دیگران تجویز نکنید.

بنابراین بهتر است براساس نیاز بدن آب بنوشید. در هر حال از بعد منطقی و علمی، مقدار مصرف آب برای تک تک افراد نمی تواند میزان ثابتی باشد و کاملا متغیر است و به سن، جنس، وزن، شرایط اقلیمی و آب و هوایی، نوع فعالیت، نوع غذاهای مصرفی و پارامتر های دیگر بستگی دارد. یعنی ممکن است از ۸ لیوان کمتر یا بیشتر باشد. با توجه به اینکه تمامی فعالیت ها و مکانیسم های بدن تحت فرامین و مدیریت مغز انجام می شود، یعنی مغز انسان با داشتن حدود ۱۰۰ میلیارد نورون یا سلول مغزی که هر کدام از این نورون ها، ماورای کامپیوتر کارایی دارند و این خود نشان دهنده تنها ذره ای از عظمت بیکران خداوند متعال است که علاوه بر مدیریت بر هزاران وظایف دیگر، قادر است تمام نیاز های بدن مثل احساس گرسنگی، تشنگی، خواب و موارد گوناگون دیگر را تا ادامه حیات به طور پیوسته و اتوماتیک اجرا کند بنابراین ضروری است ما ارتباطمان را با سلول های مغز بیشتر تقویت و از آنها حداکثر استفاده را کنیم و با قبول چنین توصیه هایی باعث تضعیف این ارتباطات و اعلام نیازهای بدن نشویم. همان طور که می دانیم، قریب به ۵۰ تا ۷۰ درصد از وزن بدن انسان را آب تشکیل می دهد، بنابراین چنانچه حدود ۱ تا ۲ درصد از آب بدن کم شود، در این صورت بدن برای تامین این کمبود مبادرت به اعلام نیاز برای تشنگی می کند. البته به استثنای سنین پیری که احتمالا از قابلیت های مغز کاسته می شود و ارسال این فرامین معمولا در فرد ضعیف می شود که در این دوران شما می توانید با بررسی رنگ ادرار این نیاز را برطرف کنید یعنی اگر رنگ ادرار زرد پررنگ یا تیره باشد، بدن نیاز به آب یا هیدراته شدن دارد (البته منوط به اینکه از داروهای زردرنگ یا ویتامین های گروه B مصرف نکرده باشید) اما اگر رنگ ادرار شفاف یا زرد کمرنگ است، نیازی به نوشیدن آب نیست. به علاوه چنانچه مقدار کم ادرار یا عدم دفع ادرار بیش از ۷ یا ۸ ساعت باشد، ممکن است نشانه های دیگری از دی هیدراته بودن یا کمبود آب در بدن باشند بنابراین با توجه به اینکه آب شرب سالم در دفع سموم، حفظ و نگهداری سلامت و شادابی پوست، غذارسانی به سلول ها و بسیاری از موارد مهم دیگر که قبلا ذکر شده، نقش فوق العاده کلیدی دارد پس ضروری است از این داروی معجزه آسای چندمنظوره، به اندازه نیاز بدن مصرف کنیم.



آب آلوده به آلاینده را باید جوشاند؟

جوشاندن آب حاوی آلاینده های سمی شیمیایی مثل فلزات سنگین (جیوه، سرب، آرسنیک و...)، مواد نسوز، آفت کش ها، نیترات یا نیتریت یا برخی از موادآلی آلاینده که دارای نقطه جوش بالای حدود ۱۰۰ درجه سانتی گراد هستند، کاملا غیرعلمی و غیراصولی است. زیرا با انجام این کار، صرفا باعث افزایش غلظت این آلاینده ها در آب می شوید و شرایط آلودگی آب را بدتر و وخیم تر می کنید. مثلا چنانچه آب شهری دارای آلودگی کمی بیش از حد استاندارد از نیترات است، می توانید آن را به کمک آب خالص یا آب تصفیه شده به روش اسمز مخلوط کنید تا غلظت نیترات را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.



جوشاندن آب شهری باعث ارتقای کیفیت آن می شود؟

جوشاندن آب نه تنها باعث از بین رفتن میکروارگانیسم های بیماری زا، برخی ویروس ها و... می شود بلکه منجر به تشکیل کربنات های غیرمحلول در آب نیز می شود و در نتیجه سختی آب را تا حدودی کاهش می دهد. به علاوه در این روند، بیشتر آلاینده های فرار آلی که نقطه جوششان پایین تر از۱۰۰ درجه سانتی گراد است، در اثر تبخیر از آب خارج می شوند. البته فیلترک

Kết quả (Việt) 1:

Thật không may, các mối quan tâm nhiều hơn trong quan hệ với các nước đô thị hoặc đường ống dẫn nước vì mặt hữu cơ halogen-bearing hoặc thoát khỏi mặt đèn halogen"vật chất" argano (OHs), có thể đó là khi quá trình khử trùng với clo dùng thuốc موادآلی hiệu quả của phản ứng và các tạp chất trong nước để phát sinh hoặc thiết. Các vấn đề khác là độ cứng nước vượt quá giới hạn, mà sự tồn tại của một số kim loại nặng là thường xuyên do Burnout hoặc ăn mòn trong đường ống và van bên trong các tòa nhà Cập Nhật và không phải đóng góp vào quá trình nước lọc. Mặt khác do được tham gia vào các giếng cấp nước đô thị, có thể một số giếng trong trường hợp nhất định và các điều kiện nhất định ở vùng phụ cận thải, bãi rác thải, chăn nuôi, phân bón, và... khu vực Zarei Được sử dụng trong trường hợp này, cơ hội nhận được bị nhiễm vi khuẩn gây bệnh nước nguồn hoặc thậm chí nitrat có. Trong bất kỳ trường hợp nào, chất lượng của các vòi nước cho uống mục đích sẽ là như vậy mà trong các vấn đề thời gian dài hay ngắn trong tiêu dùng y tế thành lập. Vì vậy bất kỳ số tiền đầu tư để cải thiện chất lượng của municipal vòi nước và zero halogen vật liệu hợp chất hữu cơ hoặc khác đáng kể các chất ô nhiễm trong nước đô thị với việc sử dụng các công nghệ tiên tiến, sẽ là khôn khéo và cải thiện và thúc đẩy sức khỏe cộng đồng và kết quả trong thiên văn học tiết kiệm chi phí của thuốc và điều trị.Chúng ta đều có một ngày بنوشیم 8 ly nước?بیشتر مردم با این نسخه عامیانه یعنی نوشیدن ۸ لیوان آب یا ۲ لیترآب در روز برای هر فرد از بزرگ تا کوچک آشنایی دارند و بسیاری هم ممکن است از آن تبعیت کنند. هر چند این توصیه ممکن است به طور میانگین یا آماری برای کل جمعیت یک کشور کم و بیش مصداق داشته باشد، ولی مسلما برای تک تک افراد جامعه درست نیست مثلا در ایالات متحده میزان مصرف آب شرب برای هر فرد در روز به طور میانگین حدود ۲ لیتر است که این آمار باز هم بین زنان و مردان تفاوت دارد به طوری که مصرف غذا های حاوی آب همراه مصرف آب شرب برای مردان بالای ۱۸ سال به طور متوسط، حدود ۷/۳ لیتر در روز و برای زنان بالای ۱۸ سال، حدود ۷/۲ لیتر در روز است. البته گفته می شود این چنین توصیه های نادرست همگانی، احتمالا از سوی برخی از تولیدکنندگان آب معدنی در کشورهای غربی و آمریکایی، صرفا در راستای تبلیغات برای فروش محصولات و سود بیشتر به وجود آمده است و اصلا پایه علمی ندارد و بنابراین بهتر است آن را برای خود یا دیگران تجویز نکنید.بنابراین بهتر است براساس نیاز بدن آب بنوشید. در هر حال از بعد منطقی و علمی، مقدار مصرف آب برای تک تک افراد نمی تواند میزان ثابتی باشد و کاملا متغیر است و به سن، جنس، وزن، شرایط اقلیمی و آب و هوایی، نوع فعالیت، نوع غذاهای مصرفی و پارامتر های دیگر بستگی دارد. یعنی ممکن است از ۸ لیوان کمتر یا بیشتر باشد. با توجه به اینکه تمامی فعالیت ها و مکانیسم های بدن تحت فرامین و مدیریت مغز انجام می شود، یعنی مغز انسان با داشتن حدود ۱۰۰ میلیارد نورون یا سلول مغزی که هر کدام از این نورون ها، ماورای کامپیوتر کارایی دارند و این خود نشان دهنده تنها ذره ای از عظمت بیکران خداوند متعال است که علاوه بر مدیریت بر هزاران وظایف دیگر، قادر است تمام نیاز های بدن مثل احساس گرسنگی، تشنگی، خواب و موارد گوناگون دیگر را تا ادامه حیات به طور پیوسته و اتوماتیک اجرا کند بنابراین ضروری است ما ارتباطمان را با سلول های مغز بیشتر تقویت و از آنها حداکثر استفاده را کنیم و با قبول چنین توصیه هایی باعث تضعیف این ارتباطات و اعلام نیازهای بدن نشویم. همان طور که می دانیم، قریب به ۵۰ تا ۷۰ درصد از وزن بدن انسان را آب تشکیل می دهد، بنابراین چنانچه حدود ۱ تا ۲ درصد از آب بدن کم شود، در این صورت بدن برای تامین این کمبود مبادرت به اعلام نیاز برای تشنگی می کند. البته به استثنای سنین پیری که احتمالا از قابلیت های مغز کاسته می شود و ارسال این فرامین معمولا در فرد ضعیف می شود که در این دوران شما می توانید با بررسی رنگ ادرار این نیاز را برطرف کنید یعنی اگر رنگ ادرار زرد پررنگ یا تیره باشد، بدن نیاز به آب یا هیدراته شدن دارد (البته منوط به اینکه از داروهای زردرنگ یا ویتامین های گروه B مصرف نکرده باشید) اما اگر رنگ ادرار شفاف یا زرد کمرنگ است، نیازی به نوشیدن آب نیست. به علاوه چنانچه مقدار کم ادرار یا عدم دفع ادرار بیش از ۷ یا ۸ ساعت باشد، ممکن است نشانه های دیگری از دی هیدراته بودن یا کمبود آب در بدن باشند بنابراین با توجه به اینکه آب شرب سالم در دفع سموم، حفظ و نگهداری سلامت و شادابی پوست، غذارسانی به سلول ها و بسیاری از موارد مهم دیگر که قبلا ذکر شده، نقش فوق العاده کلیدی دارد پس ضروری است از این داروی معجزه آسای چندمنظوره، به اندازه نیاز بدن مصرف کنیم.آب آلوده به آلاینده را باید جوشاند؟جوشاندن آب حاوی آلاینده های سمی شیمیایی مثل فلزات سنگین (جیوه، سرب، آرسنیک و...)، مواد نسوز، آفت کش ها، نیترات یا نیتریت یا برخی از موادآلی آلاینده که دارای نقطه جوش بالای حدود ۱۰۰ درجه سانتی گراد هستند، کاملا غیرعلمی و غیراصولی است. زیرا با انجام این کار، صرفا باعث افزایش غلظت این آلاینده ها در آب می شوید و شرایط آلودگی آب را بدتر و وخیم تر می کنید. مثلا چنانچه آب شهری دارای آلودگی کمی بیش از حد استاندارد از نیترات است، می توانید آن را به کمک آب خالص یا آب تصفیه شده به روش اسمز مخلوط کنید تا غلظت نیترات را به میزان قابل توجهی کاهش دهید.جوشاندن آب شهری باعث ارتقای کیفیت آن می شود؟جوشاندن آب نه تنها باعث از بین رفتن میکروارگانیسم های بیماری زا، برخی ویروس ها و... می شود بلکه منجر به تشکیل کربنات های غیرمحلول در آب نیز می شود و در نتیجه سختی آب را تا حدودی کاهش می دهد. به علاوه در این روند، بیشتر آلاینده های فرار آلی که نقطه جوششان پایین تر از۱۰۰ درجه سانتی گراد است، در اثر تبخیر از آب خارج می شوند. البته فیلترک

Kết quả (Việt) 2:

متاسفانه بیشتر نگرانی ها در رابطه با آب شهری یا لوله کشی به خاطر وجود احتمالی مواد جانبی آلی فرار هالوژن دار یا «ارگانو هالوژن ها» (OHS) است که هنگام روند گندزدایی یا کلرزنی در اثر واکنش کلر با موادآلی و ناخالصی های موجود در آب به وجود می آیند. مشکل دیگر سختی بیش از حد مجاز آب است که بر اثر وجود برخی از فلزات سنگین که غالبا به علت فرسودگی یا خوردگی در لوله ها و شیرآلات داخل ساختمان ها بروز می کند و ربطی هم به فرآیند تصفیه آب ندارد . از سوی دیگر با توجه به دخیل بودن چاه ها در تامین آب شهری , این امکان وجود دارد که برخی از چاه ها در بعضی مواقع و تحت شرایط خاصی در مجاورت فاضلاب ها , محل دفن زباله ها, دامداری ها, کود ها, مناطق زارعی و ... قرار گیرد در این صورت احتمال آلوده شدن منابع آبی با میکروب های بیماری زا یا حتی نیترات وجود دارد . در هر حال کیفیت آب لوله کشی برای مصارف شرب باید به گونه ای باشد که در زمان طولانی یا کوتاه مشکلی در سلامت مصرف کننده ایجاد نکند . بنابراین هر میزان سرمایه گذاری برای ارتقای کیفیت آب لوله کشی شهری و به صفر رساندن ترکیب های آلی فرار هالوژن دار یا دیگر مواد آلاینده در آب شهری با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته , مدبرانه خواهد بود و باعث بهبود و ارتقای سلامت جامعه و در نتیجه صرفه جویی های نجومی در هزینه های دارو و درمان می شود . آیا همه ما باید در روز 8 لیوان آب بنوشیم? بیشتر مردم با این نسخه عامیانه یعنی نوشیدن 8 لیوان آب یا 2 لیترآب در روز برای هر فرد از بزرگ تا کوچک آشنایی دارند و بسیاری هم ممکن است از آن تبعیت کنند. هر چند این توصیه ممکن است به طور میانگین یا آماری برای کل جمعیت یک کشور کم و بیش مصداق داشته باشد , ولی مسلما برای تک تک افراد جامعه درست نیست مثلا در ایالات متحده میزان مصرف آب شرب برای هر فرد در روز به طور میانگین حدود 2 لیتر است که این آمار باز هم بین زنان و مردان تفاوت دارد به طوری که مصرف غذا های حاوی آب همراه مصرف آب شرب برای مردان بالای 18 سال به طور متوسط, حدود 7/3 لیتر در روز و برای زنان بالای 18 سال, حدود 7 / 2 لیتر در روز است. البته گفته می شود این چنین توصیه های نادرست همگانی , احتمالا از سوی برخی از تولیدکنندگان آب معدنی در کشورهای غربی و آمریکایی , صرفا در راستای تبلیغات برای فروش محصولات و سود بیشتر به وجود آمده است و اصلا پایه علمی ندارد و بنابراین بهتر است آن را برای خود یا دیگران تجویز نکنید. بنابراین بهتر است براساس نیاز بدن آب بنوشید. در هر حال از بعد منطقی و علمی, مقدار مصرف آب برای تک تک افراد نمی تواند میزان ثابتی باشد و کاملا متغیر است و به سن , جنس, وزن, شرایط اقلیمی و آب و هوایی, نوع فعالیت, نوع غذاهای مصرفی و پارامتر های دیگر بستگی دارد. یعنی ممکن است از 8 لیوان کمتر یا بیشتر باشد. با توجه به اینکه تمامی فعالیت ها و مکانیسم های بدن تحت فرامین و مدیریت مغز انجام می شود , یعنی مغز انسان با داشتن حدود 100 میلیارد نورون یا سلول مغزی که هر کدام از این نورون ها , ماورای کامپیوتر کارایی دارند و این خود نشان دهنده تنها ذره ای از عظمت بیکران خداوند متعال است که علاوه بر مدیریت بر هزاران وظایف دیگر , قادر است تمام نیاز های بدن مثل احساس گرسنگی , تشنگی, خواب و موارد گوناگون دیگر را تا ادامه حیات به طور پیوسته و اتوماتیک اجرا کند بنابراین ضروری است ما ارتباطمان را با سلول های مغز بیشتر تقویت و از آنها حداکثر استفاده را کنیم و با قبول چنین توصیه هایی باعث تضعیف این ارتباطات و اعلام نیازهای بدن نشویم . همان طور که می دانیم, قریب به 50 تا 70 درصد از وزن بدن انسان را آب تشکیل می دهد , بنابراین چنانچه حدود 1 تا 2 درصد از آب بدن کم شود, در این صورت بدن برای تامین این کمبود مبادرت به اعلام نیاز برای تشنگی می کند. البته به استثنای سنین پیری که احتمالا از قابلیت های مغز کاسته می شود و ارسال این فرامین معمولا در فرد ضعیف می شود که در این دوران شما می توانید با بررسی رنگ ادرار این نیاز را برطرف کنید یعنی اگر رنگ ادرار زرد پررنگ یا تیره باشد , بدن نیاز به آب یا هیدراته شدن دارد (البته منوط به اینکه از داروهای زردرنگ یا ویتامین های گروه B مصرف نکرده باشید) اما اگر رنگ ادرار شفاف یا زرد کمرنگ است , نیازی به نوشیدن آب نیست. به علاوه چنانچه مقدار کم ادرار یا عدم دفع ادرار بیش از 7 یا 8 ساعت باشد, ممکن است نشانه های دیگری از دی هیدراته بودن یا کمبود آب در بدن باشند بنابراین با توجه به اینکه آب شرب سالم در دفع سموم , حفظ و نگهداری سلامت و شادابی پوست, غذارسانی به سلول ها و بسیاری از موارد مهم دیگر که قبلا ذکر شده , نقش فوق العاده کلیدی دارد پس ضروری است از این داروی معجزه آسای چندمنظوره , به اندازه نیاز بدن مصرف کنیم. آب آلوده به آلاینده را باید جوشاند? جوشاندن آب حاوی آلاینده های سمی شیمیایی مثل فلزات سنگین (جیوه, سرب, آرسنیک و ...), مواد نسوز, آفت کش ها, نیترات یا نیتریت یا برخی از موادآلی آلاینده که دارای نقطه جوش بالای حدود 100 درجه سانتی گراد هستند, کاملا غیرعلمی و غیراصولی است. زیرا با انجام این کار, صرفا باعث افزایش غلظت این آلاینده ها در آب می شوید و شرایط آلودگی آب را بدتر و وخیم تر می کنید . مثلا چنانچه آب شهری دارای آلودگی کمی بیش از حد استاندارد از نیترات است , می توانید آن را به کمک آب خالص یا آب تصفیه شده به روش اسمز مخلوط کنید تا غلظت نیترات را به میزان قابل توجهی کاهش دهید . جوشاندن آب شهری باعث ارتقای کیفیت آن می شود? جوشاندن آب نه تنها باعث از بین رفتن میکروارگانیسم های بیماری زا , برخی ویروس ها و ... می شود بلکه منجر به تشکیل کربنات های غیرمحلول در آب نیز می شود و در نتیجه سختی آب را تا حدودی کاهش می دهد . به علاوه در این روند, بیشتر آلاینده های فرار آلی که نقطه جوششان پایین تر از 100 درجه سانتی گراد است, در اثر تبخیر از آب خارج می شوند. البته فیلترک